Bir şeylere yetişme telaşıyla hayatı ıskalayıp geçiyoruz. Hep mükemmel olmanın, yaptığımız her işi kusursuz yapmanın peşindeyiz. Oysaki bir yandan zaman gelip geçiyor, biz farkına bile varmadan. Ve bir gün bakıyoruz ki hiç başımıza gelmeyeceğini sandığımız o an gelmiş. En sevdiğimiz, uğruna canımızı vermeye razı olduğumuz, kokusuna hiç doyamayacağımız o biricik insanı kaybetmişiz.
Kimle ne zaman, nerede yollarımız ayrılacak bilemeyiz. Alışmaya başladığımız sıcaklığını bir ömür boyu yanımızda hissedeceğimizi sandığımız, başımıza her ne gelirse gelsin hep yanımızda olacağını düşündüğümüz o kişiye sevgimizi ne anlatabiliriz ne de yeterince ifade edebiliriz. Öyleyse, değer verdiklerimize kaybettikten sonra değil yanımızdayken sahip çıkalım.
Yaşamımızı bu kadar karmaşıklaştırmak için neden bu kadar çaba sarfediyoruz ki! Hayatı basit yaşayalım. Varsın bazı şeyler eksik olsun.. Ne giden zaman ne de yitirilenler bir daha geri gelecek.. Daha çok sarılalım hayatımızda yer alanlara, daha çok onlara sevgimizi gösterelim. Bu bizden hiçbir şey alıp götürmez. Bilakis sevgimizi verdikçe pişmanlıklarımız azalır, mutluluklarımız katlanır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder